Hoewel het paleodieet inmiddels al 10 jaar tot de populaire diëten behoort, is er inmiddels ook bewijs voor dat deze manier van eten gunstig kan zijn voor je gezondheid. Het paleodieet verlaagde de nuchtere insuline, bloedvetten zoals cholesterol, bloeddruk en de ontstekingswaarden. De bloedlipiden verbeterden het meest bij mensen met overgewicht of obesitas. Bij het paleodieet wordt alleen voedsel gegeten dat past bij onze genen. De theorie is dat onze genen nog ingesteld zijn op voedsel dat duizenden jaren geleden voorhanden was. In het paleodieet is daarom geen ruimte voor graan, zuivel, peulvruchten, nachtschades en geraffineerde voeding, maar eet men vooral groente, fruit, vlees, vis, eieren, noten, zaden, knollen en bollen. Sommige gaan nog verder en zeggen dat een echte aanhanger van het paleodieet ook het urenlang stilzitten achter de TV en computer vaarwel zegt en volop bewegen en goed slapen omarmt. Het idee dat het paleodieet uit alleen maar vlees bestaat is inmiddels ook achterhaald, want onze voorouders hebben juist veel groente gegeten.
De originele resultaten en conclusie van het onderzoek
Doel: Verschillende gerandomiseerde klinische trials (RCT’s) hebben de effecten van het Paleolithische dieet (PD) onderzocht bij volwassen patiënten die lijden aan stofwisselingsstoornissen. De resultaten van deze RCT’s zijn echter tegenstrijdig. Daarom voerden we een systematische review en meta-analyse uit om de effecten van het PD bij patiënten met metabole stoornissen te beoordelen.
Methoden: We doorzochten de databanken PubMedline/Medline, Scopus, Cochrane Databases, Google Scholar, Web of Science, en Embase tot juni, 2020. De gegevens werden gepoold met behulp van een random-effects model. Uit de in aanmerking komende publicaties werden 10 artikelen geselecteerd voor opname in deze systematische review en meta-analyse. De meta-analyse werd uitgevoerd met behulp van een random-effects model. De heterogeniteit werd bepaald met behulp van de I2 statistieken en de Cochrane Q test.
Resultaten: De gepoolde resultaten van het random-effects model toonden een significante verlaging van de homeostatische modelbeoordeling van insulineresistentie (HOMA-IR) (gewogen gemiddeld verschil, WMD: -0. 39, 95% CI: -0,70, -0,08), nuchtere insuline (WMD: -12,17 μU/mL, 95% CI: -24,26, -0,08), totaal cholesterol (WMD: -0,32 mmol/l, 95% CI: -0,49, -0,15), triglyceriden (WMD: -0,29 mmol/L, 95% CI: -0. 42, -0.16), lage-densiteit lipoproteïne cholesterol (WMD: -0.35 mmol/L, 95% CI: -0.67, -0.03), bloeddruk (BP)(WMD – 5.89 mmHg; 95% CI – 9.973 tot – 1.86 voor de systolische BP en WMD – 4. 01 mmHg; 95% CI – 6,21 tot – 1,80 voor de diastolische BP waarden) en C-reactief proteïne (CRP) waarden (WMD: -0,84, mg/L, 95% CI: -1,62, -0,06) in de PD groep tegenover de controlegroep.
Conclusie: Onze bevindingen geven een beter inzicht in het effect van de PD op de modulatie van de glucose- en lipidenstofwisselingsfactoren bij patiënten met stofwisselingsstoornissen, en leveren zo uitgebreide informatie voor de ontwikkeling van toekomstige RCT’s met een kwalitatief hoogstaande opzet (bron).
