Zweedse onderzoekers ontdekten dat slaperigheid een negatieve invloed kan hebben op je sociale leven. Wanneer je overdag erg slaperig bent heeft dat een negatieve invloed op je cognitieve vermogens. De onderzoekers stelden vast dat wanneer je overdag vermoeid bent, je motivatie een stuk lager is en ook je sociale gedrag eronder heeft te lijden. Al snel werd duidelijk dat je sociale leven hierdoor achteruit kan gaan. De onderzoekers durven dan ook te stellen dat een tekort aan slaap kan leiden tot eenzaamheid. Dus op tijd naar bed vanavond!
Samenvatting van het onderzoek
Slaperigheid overdag schaadt het cognitieve vermogen, maar recente gegevens suggereren dat slaperigheid ook een belangrijke drijfveer is voor menselijke motivatie en gedrag. Wij wilden de relatie onderzoeken tussen slaperigheid en een gedrag dat sterk geassocieerd wordt met een betere gezondheid: sociale activiteit. Daarnaast wilden we onderzoeken of een belangrijke factor voor slaperigheid, de slaapduur, een vergelijkbare relatie heeft met sociale activiteit. Voor deze vragen hielden we rekening met bidirectionaliteit, tijdstip van de dag, en verschillen tussen werkdagen en vrije dagen. Gedurende 3 weken registreerden 641 werkende volwassenen hun gedrag elke 30 minuten, vulden elke 3 uur een slaperigheidsschaal in, en vulden elke ochtend een slaapdagboek in (waardoor >292.000 activiteit en >70.000 slaperigheid datapunten werden weergegeven). Met behulp van gegeneraliseerde additieve mixed-effect modellen analyseerden we potentiële niet-lineaire relaties tussen slaperigheid/slaapduur en sociale activiteit. Grotere slaperigheid voorspelde een substantiële afname in de waarschijnlijkheid van sociale activiteit (odds ratio 95% CI = 0,34 tot 0,35 voor vrije dagen), evenals een verminderde duur van dergelijke activiteit wanneer deze wel plaatsvond. Deze associaties lijken vooral sterk op vrije dagen en ‘s avonds. De sociale duur matigde het typische tijd-van-dag patroon van slaperigheid, waarbij bijvoorbeeld langer sociaal zijn ‘s avonds geassocieerd werd met minder slaperigheid. De slaapduur voorspelde niet duidelijk de sociale activiteit van de volgende dag. Echter, uitgebreide sociale activiteit (>5 uur) voorspelde tot 30 minuten kortere daaropvolgende slaapduur. Deze resultaten geven aan dat slaperigheid een sterke voorspeller is van vrijwillige afname van sociale contacten. Het is mogelijk dat periodes van slaperigheid leiden tot sociale terugtrekking en eenzaamheid, beide risicofactoren voor geestelijke en lichamelijke gezondheidsproblemen.
De conclusie
Variaties in slaperigheid (zoals verondersteld) voorspelden zowel de waarschijnlijkheid als de duur van menselijke sociale activiteit, waarbij kruisvalidatie de betrouwbaarheid van deze conclusie ondersteunde. In tegenstelling tot onze verwachtingen toonde de eerste analyse een verband tussen de slaapduur en de sociale activiteit van de volgende dag, maar dit werd niet ondersteund na kruisvalidatie. Verkennende analyses vonden robuuste verbanden tussen een langere duur van sociale activiteit met (i) een kortere slaapduur en (ii) veranderingen in het dagritmische patroon van slaperigheid. Over het geheel genomen lijkt het erop dat een hoge mate van slaperigheid de kans verkleint dat mensen deelnemen aan sociale activiteiten, althans wanneer dat vrijwillig gebeurt, en toekomstige studies moeten blijven onderzoeken of dit een risicofactor is die een gezond sociaal leven in de weg staat (bron).
