Moderne tarwe is het ‘perfecte chronische gif’

Tarwe’s Werelds meest populaire graan is ook het dodelijkst voor de menselijke stofwisseling. Moderne tarwe is eigenlijk helemaal geen tarwe maar een ‘perfect chronisch gif’ volgens Dr. William Davis, cardioloog, schrijver en toonaangevend expert op het gebied van tarwe. Moderne tarwe is het ‘perfecte chronische gif’ volgens expert Natasha Longo.

Wereldwijd wordt nu ongeveer 700 miljoen ton tarwe verbouwd, waardoor het na maïs het meest geproduceerde graan is. Het wordt op een groter landbouwareaal verbouwd dan elk ander commercieel gewas en het wordt beschouwd als een zeer belangrijke voedselbron voor de mens. Ooit was dit oude graan voedzaam in een aantal opzichten, maar moderne tarwe is eigenlijk helemaal geen tarwe. Zodra de landbouwindustrie het overnam om een hogere opbrengst van de oogst te ontwikkelen, werd tarwe zodanig gekruist dat het uiteindelijk volledig verschilde van de oorspronkelijke genetische samenstelling. De voedingswaarde van moderne ongeraffineerde tarwe is met meer dan 30% afgenomen vergeleken met de oorspronkelijke genetische lijn. De balans en de verhoudingen die moeder natuur voor tarwe had gecreëerd werden daarmee ook gewijzigd en de menselijke spijsvertering en fysiologie konden zich simpelweg niet snel genoeg aanpassen aan de veranderingen.

Davis zegt dat de tarwe die we tegenwoordig eten niet de tarwe is die je oma at: ‘Het is een 45 cm hoge plant, door genetisch onderzoek in de jaren 60 en 70 gecreëerd’, zei hij bij ‘CBS This Morning’. Het heeft allerlei nieuwe eigenschappen waarover niemand je heeft ingelicht, zoals een nieuw eiwit, gliadine, dat er in zit. Het is geen gluten. Ik heb het niet over mensen met glutenintolerantie en coeliakie. Het gaat over iedereen, want iedereen is gevoelig voor gliadine eiwit, een opiaat. Dat ding verbindt zich aan de opiaat-receptoren in je hersenen, wat bij de meeste mensen de eetlust stimuleert, zodanig dat je 440 calorieën per dag meer eet, 365 dagen per jaar.’

Op de vraag of de landbouwindustrie terug kon veranderen naar het graan dat het vroeger produceerde, antwoordde Davis dat dat wel kon, maar economisch niet haalbaar zou zijn, omdat het minder per hectare zou opleveren. Maar wel zei hij dat er een beweging op gang is gekomen van mensen die zich van tarwe afkeren – en daarbij behoorlijk wat gewicht verliezen.

Als drie mensen nou 3 kilo zouden verliezen zou het niet veel voorstellen’, zei hij. ‘Maar we zien honderdduizenden mensen 15, 35 of 70 kilo afvallen. Diabetici hebben niet langer suikerziekte; mensen met artritis ervaren een enorme verlichting. Mensen hebben minder last van vocht in de benen en hebben minder last van zuurbranden, prikkelbare darm syndroom, depressie, enzovoorts, dag in dag uit.’

Om deze op tarwe gebaseerde producten te vermijden, stelt Davis voor om ‘echt voedsel’ te gaan eten, zoals avocado’s, olijfolie, vlees en groenten. ‘Dat is het soort voedsel dat het minst waarschijnlijk door de voedingsindustrie is veranderd’, zei hij. ‘Zeker geen graansoorten. Als ik zeg granen heb ik het natuurlijk over tarwe. Negentig procent van de granen die we eten is tarwe, het gaat niet om gerst…of vlas. Het gaat om tarwe.’

In zijn huidige vorm is de voedingswaarde van tarwe praktisch afwezig.
Zogenaamde voedingsdeskundigen die doorgaan met het promoten van tarwe zijn gewoon totaal niet op de hoogte van de aard van moderne tarwe en wat ermee gebeurt van gewas tot aan consumptie. Het is heel erg dat zoveel professionals op het gebied van volksgezondheid nog steeds tarweproducten aanraden zonder te kijken naar individuele behoeften, zeker gezien de hoeveelheid bewijsmateriaal met betrekking tot het gebrek aan voedingsstoffen en de gezondheidsrisico’s voor een behoorlijk groot deel van de bevolking.

Het grootste deel van de tarwe wordt verwerkt tot een gebleekt wit meel bestaand uit een 60% procent extractie – de standaard voor de meeste tarweproducten. Dit betekent dat 40% van de oorspronkelijke tarwekorrel wordt verwijderd. Dus dan houden we niet alleen een ongezonder, gemodificeerd en gekruist ras over, we verwijderen en verslechteren daarna ook nog eens de voedingswaarde door de bewerking van tarwe. Helaas bevat de 40% die wordt verwijderd nu juist de zemelen en de kiem van de tarwekorrel – de delen met de grootste voedingswaarde. In het bereidingsproces van het 60% extractie meel gaan meer dan de helft van de vitamines B1, B2, B3, E, foliumzuur, calcium, fosfor, zink, koper, ijzer en vezels verloren. Al het bewerkte voedsel met tarwe is zo ongeveer vergif voor het lichaam, omdat het eerder tot gezondheidsrisico’s leidt dan tot voordelen. Het lichaam herkent bewerkte tarwe niet als voedsel. Opname van voedingsstoffen uit bewerkte tarweproducten is dus nagenoeg nihil.

Sommige experts claimen dat als je kiest voor 100% volkoren tarweproducten, de zemelen en de kiemen van de tarwe wel aanwezig blijven en de gezondheidsvoordelen enorm zullen zijn. Dit is weer een onwaarheid, door de tarwe-industrie verspreid, want zelfs de 100% volkorentarwe wordt gemaakt uit de moderne tarwestammen die zijn gecreëerd door bestraling van tarwezaden en -embryo’s met chemicaliën, gammastralen en hoog gedoseerde röntgenstraling, om mutaties te bewerkstelligen. Of je nu 10% of 100% tarwe eet is niet relevant, want je eet nog steeds een schadelijke graansoort die je op geen enkele manier zal baten en die niet zal bijdragen aan het verbeteren of zelfs maar behouden van je gezondheid.

Dr. Maria Alvarez, die gespecialiseerd is in voedingsprogramma’s voor obese patiënten, zegt dat tarwe qua voedingswaarde kan worden beschouwd als een kwaadaardig graan. ‘Moderne tarwesoorten kunnen zeker worden beschouwd als de wortel van alle kwaad wat voeding betreft, omdat ze zoveel bewezen gezondheidsproblemen veroorzaken bij zulke grote delen van de bevolking in de wereld.’ Dr. Alvarez beweert dat tarwe momenteel verantwoordelijk is voor meer intoleranties dan bijna elk ander voedsel ter wereld. ‘In mijn praktijk van meer dan twee decennia, hebben we bewezen dat 8 van elke 10 mensen met spijsverteringsproblemen, obesitas, prikkelbare darm syndroom, diabetes, artritis en zelfs hartziektes, een probleem hebben met tarwe. Als we tarwe uit hun dieet schrappen, verdwijnen de meeste symptomen binnen drie tot zes maanden’, voegde ze toe. Dr. Alvarez schat in dat tussen de tendens van steeds meer genetisch gemodificeerde (GM) soorten tarwe en de huidige tendens in sommige bevolkingsgroepen om tarwe te schrappen uit het dieet, uiteindelijk een trend in de komende 20 jaar tevoorschijn zal komen waarbij waarschijnlijk 80% van de mensen hun tarweconsumptie in welke vorm dan ook zullen staken.

Het is echt een kwestie van tarwe
Sommige bronnen op het gebied van gezondheid, zoals de Mayo Clinic, staan een meer gebalanceerd dieet voor dat wel tarwe bevat. Maar Dr. Davis zei op ‘CTM’ dat zij maar een slecht alternatief bieden. ‘Het enige wat die literatuur zegt is dat je iets slechts, witte verrijkte producten, moet vervangen door iets minder slechts, volkorentarwe en dat er dan een gezondheidsvoordeel zal ontstaan – “Laten we een heleboel minder slechte dingen gaan eten.” Dus ik neem….filterloze sigaretten en vervang ze door Salem filtersigaretten; je moet de Salems nemen. Dat is de logica van voeding, het is een enorm gebrekkige logica. Als we nou eens het volgende niveau pakken en we zeggen: “Laten we alle granen weglaten”, wat gebeurt er dan? Dan zie je niet zozeer een gezondheidsverbetering maar een gezondheidstransformatie.’

Gezondheidseffecten
Een krachtig chemisch stofje in tarwe dat bekend staat als tarwekiem agglutinine (Wheat Germ Agglutinin; WGA), is grotendeels verantwoordelijk voor de alomtegenwoordige en moeilijk te diagnosticeren nadelige effecten. Onderzoekers komen er nu achter dat WGA in moderne tarwe heel veel verschilt van oudere stammen. Niet alleen onze veronderstellingen over de voornaamste oorzaken van tarwe-intolerantie worden omver gehaald, maar vanwege het feit dat de hoogste concentratie van WGA juist in volkorentarwe voorkomt, met inbegrip van zijn zogenaamd superieure gekiemde vorm, wordt ook één van de meest favoriete stokpaardjes van de gezondheidsvoedingsindustrie onderuit gehaald.

Elke tarwekorrel bevat ongeveer één microgram WGA. Zelfs in kleine hoeveelheden kan WGA al zeer nadelige effecten hebben. Het kan ontstekingsreacties veroorzaken en het is giftig voor het immuunsysteem, voor het hart en voor het zenuwstelsel.

Onder de radar van conventionele serologische tests op antilichamen tegen de verschillende gluteneiwitten en van genetisch onderzoek naar ziektegevoeligheid, blijft het WGA ‘lectineprobleem’ bijna helemaal verborgen. Lectines – hoewel aanwezig in alle granen, zaden, peulvruchten, zuivel en onze geliefde nachtschades zoals tomaat en aardappel – worden zelden besproken in een context van gezondheid en ziekte, zelfs als hun aanwezigheid in ons eten wel eens zowel de kwaliteit van leven als de levensduur zou kunnen verminderen. Ondanks alle bewijzen verwerpen gezondheidsdeskundigen de verbanden tussen ziekte en tarwe.

Dr. William Davis heeft een paar honderd klinische studies naar de nadelige effecten van tarwe gedaan. Dit zijn studies die de neurologische stoornissen beschrijven die alleen door tarwe kunnen komen, zoals onder andere cerebellaire ataxie en dementie; hartstoornissen, ophopingen van visceraal vet en alle bijbehorende gevolgen voor de gezondheid; het proces van glycatie door tarwe, dat via amylopectine A leidt tot staar, diabetes en artritis. Er is echt een schat aan studies die het negatieve en vaak ziekmakende effect van tarweconsumptie door mensen aantonen.

De andere claim is dat het schrappen van tarwe ‘betekent dat je een enorme hoeveelheid essentiële voedingsstoffen zult missen’. Nog een onwaarheid volgens Dr. Davis. Hij beweert dat het weglaten van tarwe helemaal geen tekort aan voedingsstoffen oplevert, als je tarwe vervangt door gezonde voeding zoals groentes, noten, gezonde oliën, vlees, eieren, kaas, avocado’s en olijven.

Mensen met coeliakie merken wel dat ze tekorten hebben aan allerlei vitamines en mineralen nadat ze alle tarwe en gluten uit hun dieet hebben geschrapt. Maar dat komt niet door een dieet dat arm is aan voedingsstoffen, maar door het onvolledig genezen maagdarmkanaal (zoals de bekleding van het duodenum en proximale jejunum). Bij deze mensen zijn de vernietigende effecten van tarwe zo krachtig dat ze jammer genoeg soms nooit meer helemaal genezen. Deze mensen hebben inderdaad aanvullingen nodig van vitamines en mineralen en daarnaast probiotica en aanvulling van alvleesklierenzymen.

Vanwege de unieke eigenschappen van amylopectine A verhogen twee sneetjes volkorenbrood de bloedsuikerspiegel meer dan veel soorten candybars. Een hoog bloedsuikergehalte leidt tot het glycatieproces, dat op zijn beurt weer artritis (kraakbeen glycatie), staar (lenseiwit glycatie), diabetes (glycotoxiteit van de pancreatische bèta cellen) en hepatitische de novo lipogenese. Dat laatste zorgt ervoor dat de trygliceriden toenemen, wat vervolgens leidt tot verhoogde expressie van atherogene (hart- en vaatziekten-veroorzakende) kleine LDL-deeltjes, wat weer leidt tot hartaanvallen. Keer op keer hoge bloedsuikergehaltes, teweeggebracht door een granenrijk dieet, zijn volgens mij zeer destructief en leiden tot gewichtstoename (vooral visceraal vet), insulineresistentie, leptineresistentie (leptine zorgt voor een gevoel van verzadiging) en veel van de gezondheidsproblemen waar mensen tegenwoordig mee te kampen hebben.

Tarwegliadine is in verband gebracht met cerebellaire ataxie, perifere neuropathie, gluten encefalopathie (dementie), uitbarstingen op het gebied van gedrag bij kinderen met ADHD en autisme en paranoïde wanen en hallucinaties bij mensen met schizofrenie; ernstige en invaliderende effecten voor mensen die last hebben van deze aandoeningen.

Volgens de statistieken van het Coeliakie Centrum van de Universiteit van Chicago lijdt momenteel één op elke 133 verder gezonde mensen in de VS aan coeliakie. Een geschatte 20 à 30 procent van de wereldbevolking zou echter wel eens een genetische aanleg voor coeliakie kunnen hebben – en de manier om te zorgen dat deze genen niet worden ‘aangezet’ is door het vermijden van gluten.

Als je nagaat dat onder-gediagnosticeerde coeliakie met een bijna vier keer zo groot risico op voortijdig overlijden in verband wordt gebracht, dan wordt de ernst van deze voedselgevoeligheid wel heel duidelijk. Het voornaamste ziektemechanisme dat optreedt, is chronische ontsteking, en inflammatoire en degeneratieve aandoeningen zijn kenmerkend voor graan etende bevolkingsgroepen.

Veranderingen in de genetische code van de hoge-opbrengst, semi-dwerg tarwerassen op de markt – en dus ook van het antigenen profiel – zijn verantwoordelijk voor de sterke landelijke toename van latente coeliakie. Hybridisatietechnieken, inclusief chemische mutagenese om selectieve mutaties te bewerkstelligen, leiden tot de ontwikkeling van unieke stammen die niet bij dieren of mensen getest zijn op veiligheid; ze worden gewoon op de markt gebracht en verkocht.

Tarwevrije opties

Denk erom dat veel van de tarwevrije opties toch nog gluten bevatten, dus mensen die gevoelig zijn voor tarwe kunnen nog steeds verteringsproblemen en een opgeblazen gevoel ervaren. Wees voorzichtig met granen als je glutenintolerantie hebt.

1. Graangewassen: gerst, gierst, haver, rijst, rogge, sorghum en wilde rijst komen allemaal uit dezelfde graanfamilie als tarwe. Het meel dat ervan wordt gemalen kan als een tarwevervanger worden gebruikt. Gerst, haver, rijst en rogge zijn goed verkrijgbaar. De minder gebruikte meelsoorten kunnen online worden gekocht of bij biologische winkels. NB: mensen met glutenallergie moeten ook gerst, gierst en rogge vermijden.

2. Niet-granen: amarant, quinoa en boekweit zijn drie graanachtige zaden die niet verwant zijn aan graangewassen. Amarant, quinoa en boekweit zijn glutenvrij en daarom niet geschikt om zuurdesembrood te maken. Er kunnen wel prima andere broden en koekjes van worden gemaakt.

3. Notenmeel: Gemalen noten zoals amandelen, hazelnoten of walnoten zijn het beste substituut voor meel om koekjes en cakes mee te maken. Maar omdat ze vanwege hun kwetsbare vetzuurgehalte (snel oxiderend) maar kort bewaard kunnen worden, is het beter om zelf je noten in een keukenmachine te malen vlak voor het gebruik. Notenmeel vereist een bindmiddel zoals eieren. Omdat kastanjes minder vet zijn dan andere noten, heeft kastanjemeel een langere houdbaarheid. Het is online beschikbaar.

4. Bonenmeel: Gedroogde bonen, zoals witte bonen, kievitsbonen of kikkererwten kunnen als tarwevervanger worden gemalen en gebruikt in combinatie met andere meelsoorten. Bonenmeel is echter niet altijd aan te raden. Het smaakt naar bonen en maakt gebak compact en moeilijk te verteren.

5. Andere meelvervangers: Aardappelzetmeel, pijlwortelpoeder en tapioca zijn verdikkingsmiddelen die in sauzen en jus worden gebruikt in plaats van tarwe. In gebak dienen deze zetmeelrijke stoffen als bindmiddel. (Met dank aan Astrid Zwart)

————————————————

Natasha Longo heeft een Mastertitel op het gebied van voeding en is een gediplomeerd fitness- en voedingscounselor. Ze heeft als adviseur gewerkt op het gebied van volksgezondheidsbeleid in Canada, Australië, Spanje, Ierland, Engeland en Duitsland.

Hoeveel weet jij over gezondheid? Test je kennis over voeding in 30 vragen

Help anderen gezonder te worden en deel dit artikel:
Download nu tijdelijk gratis ons E-book Afvallen

Download nu tijdelijk gratis ons E-book Afvallen

Word lid van onze nieuwsbrief en ontvang gratis meer dan 100 wetenschappelijke tips om af te vallen!

Gelukt! Ga naar je inbox om het E-book te bekijken.