Voedingswaardetabel van gierst per 100 gram:

Per 100 g / ml	Gierst	ADH*
kcal	327	16,35%
Kj	1370	16,31%
Water (g)	21,3	1,07%
Eiwit (g)	10,6	18,93%
Koolhydraten (g)	60	23,08%
Suiker (g)	–
Vet (g)	4	5,71%
Verzadigd (g)	0,8
E.O.V. (g)	0,8
M.O.V. (g)	1,9
Omega 6 (g)	1,6
Omega 3 (g)	0,1
Cholesterol (mg)	–
Vezels (g)	3,2	9,14%
A (mg)	–
B1 (mg)	0,26	23,64%
B2 (mg)	0,14	9,33%
B3 (mg)	4,7	29,38%
B5 (mg)	0,8	16,00%
B6 (mg)	0,1	6,67%
B11 / Foliumzuur  (ug)	30	10,00%
B12 (ug)	–
C (mg)	–
D (ug)	–
E (mg)	–
Vitamine K (ug)	0,9	0,75%
Natrium (mg)	3	0,30%
Kalium (mg)	300	8,57%
Calcium (mg)	30	3,00%
Fosfor (mg)	310	38,75%
IJzer (mg)	9	112,50%
Jodium (ug)	5	3,33%
Magnesium (mg)	150	50,00%
Koper (mg)	0,85	94,44%
Selenium (ug)	0,5	0,91%
Zink (mg)	1,8	12,00%

Bron: Nevo, USDA, Pubmed, CNF
* Aanbevolen dagelijkse hoeveelheid

Over gierst
Gierst behoort tot de grassenfamilie en is glutenvrij. Gierst is eigenlijk een verzamelnaam voor verschillende graansoorten, die niet per se een botanische relatie hebben. Andere benamingen voor gierst zijn ‘sorghum’ en ‘millet’.  Veel mensen kennen gierst als vogelvoer: de bekende lange strengen vol korreltjes in vogelkooien.

Herkomst en groeiwijze
Er bestaan verschillende soorten gierst: pluim-, parel-, vinger- en trosgierst. Parelgierst wordt het meest gegeten. Trosgierst wordt voornamelijk verbouwd als veevoer. Pluimgierst is de oudste soort. Gierst wordt overal ter wereld verbouwd, waarbij verschillende landen ‘eigen’ soorten telen. Gierst groeit goed op grote hoogtes, wat het verspreidingsgebied van gierst aanzienlijk vergroot. Het graan heeft in ieder geval voldoende warmte nodig om te groeien en te rijpen. In Europa en Amerika wordt voornamelijk trosgierst verbouwd.

Na verwerking bestaat een portie gierst uit allemaal kleine korreltjes. Gierst wordt in China al eeuwenlang gegeten, maar heeft het inmiddels afgelegd tegen de populariteit van rijst. In veel Afrikaanse en Aziatische landen is gierst nog altijd een belangrijk voedingsmiddel. In Europa is gierst wat minder bekend en ook in Nederland wordt het niet al te vaak gegeten.

Verkrijgbaar
Omdat gierst geen populair graan is, is het vrijwel niet in supermarkten te koop. Wel in gespecialiseerde en in biologische winkels. De gierst die in Nederland te koop is komt meestal uit Polen, Hongarije, Oostenrijk of Duitsland. Dankzij de neutrale zoetige smaak en het feit dat het om een glutenvrij graan gaat, wint gierst wint wel aan populariteit.

Gierst wordt op verschillende manieren verwerkt: als hele graankorrel, als meel en als vlokken. Daarnaast bestaan er griesmeelproducten van gierst. Verder vinden we dit graan terug in rijstwafels, crackers en broodmixen.

Bewaren
Bewaar gierst, net als andere granen, droog, koel en goed afgesloten.

Toepassing
Gierst kan warm of koud in zowel zoete als hartige gerechten worden verwerkt. Gierst vormt een goede vervanging voor rijst, maar heeft een fijnere structuur en smaakt ietsje zoeter. Daarnaast kan gierst gekookt worden tot (ontbijt)pap. Ook lekker als onderdeel van een maaltijdsalade of door soepen. Wanneer je de gierst wat korter kookt, blijft de vaste korrel behouden. Droogkoken werkt in dat geval het best.

Wist je dat:

• De meest bekende kleur van gierst gelig is, maar wit, rood, bruin of zwart ook voorkomen?
• Er onenigheid bestaat over de vraag of teff, vanwege de tevens kleine korrels, gerekend mag worden tot dezelfde graansoort als gierst?
• Gierst wordt gebruikt voor de vulling van jongleerballetjes?

Wetenschappelijke weetjes over de voedingswaarde van gierst
Volgens onderzoek kan gierst de triglyceriden in het bloedplasma laten dalen, waardoor het risico op cardiovasculaire ziekten wordt verkleind (1).

Omdat gierst zo rijk is aan verschillende soorten vitamine B en magnesium, kan dit graan bij tekorten aan deze vitamines helpen bij vergeetachtigheid en vermoeidheid.

Zie voor meer informatie over voedingsmiddelen ook het boek:

(1) Lee SH, Chung IM, Cha YS, Park Y. Millet consumption decreased serum concentration of triglyceride and C-reactive protein but not oxidative status in hyperlipidemic rats. Nutrition research (New York, N.Y.). 2010; 30(4):290-6.