De aanbevolen dagelijkse hoeveelheid silicium is voor een volwassene vooralsnog niet vastgesteld. Silicium wordt nog niet erkend als essentiële voedingsstof. Dit mineraal komt in grote hoeveelheden voor in het menselijk lichaam, waaronder in botten, kraakbeen en bloedvaten. Het geeft stevigheid aan weefsels, waardoor het ook wel eens de huid- en haar vitamine wordt genoemd. Het speelt namelijk een belangrijke rol bij de synthese van collageen. Een tekort aan silicium kan leiden tot afwijkingen van het bindweefsel, gewrichten en botten en een verminderde afweer. Silicium zit o.a. in fruit, granen, groenten en peulvruchten.
De top 12 voedingsmiddelen met de meeste silicium:
1. Dadels (gedroogd) – 16,61 mg per 100 gram
De dadel is een steenvrucht. Steenvruchten dragen een harde pit in het midden van de vrucht die niet eetbaar is. Dadels kunnen zowel vers als gedroogd gegeten worden en winnen in Nederland steeds meer aan populariteit. In het Midden-Oosten is de vrucht zeer algemeen en wordt deze vaak gegeten. Dadels behoren tot één van de oudste gecultiveerde vruchten ter wereld. Waarschijnlijk is de teelt begonnen in het Midden-Oosten. Nu vindt de grootschalige teelt vooral plaats in Noord-Afrika en de Arabische landen. Dadels groeien in enorme trossen aan een dadelpalm. De trossen worden vaak zo groot dat deze uitgedund worden zodat de overgebleven dadels meer ruimte krijgen om te groeien. Medjooldadels staan bekend als de smakelijkste dadels. Gedroogde dadels kunnen wel erg rijk zijn aan suiker, deze kun je dus beter met mate eten. Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde van dadels.
2. Haver – 11,39 mg per 100 gram
Haver was ooit een veelgebruikt graan maar later raakte het in de vergetelheid. Tegenwoordig vinden we het weer in elke supermarkt, verwerkt in allerlei producten. Haver is dus in opmars en heeft dit te danken aan de gezondheidsstatus als glutenvrij en gezond graan. Haver komt oorspronkelijk uit het Midden-Oosten en werd door de Romeinen vooral gebruikt als veevoer en als ingrediënt in bier. Pas vanaf ongeveer 200 na Christus werd haver ontdekt als voedsel voor de inwoners van heel Europa. Haver werd destijds gebruikt in soep, koeken en er werd pap van gekookt, genaamd haverbrij. Havermout, de bewerkte variant van de graankorrel, werd pas veel later ontwikkeld. Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde van haver.
3. Rozijnen – 8,91 mg per 100 gram
Dit zijn gedroogde druiven die kunnen voorkomen als rozijnen en krenten. Krenten zijn eigenlijk gewoon kleine rozijnen, maar dan van een specifieke Griekse Korinthiaka druif. Helaas staan druiven wel in de top 6 van meest bespoten fruitsoorten, daarom is het raadzaam om druiven en producten hiervan altijd in biologische vorm te nuttigen. Veel mensen drinken wijn om de antioxidanten. Deze gewoonte kan vervangen worden door een handje rozijnen omdat de antioxidanten in de vorm van anthocyaninen hier ook rijkelijk in zitten. Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde van rozijnen.
4. Bonen – 8,73 mg per 100 gram
De boon wordt in de hele wereld gegeten en is in Nederland vooral geliefd als winterkost. Ook op scholen wordt de boon veelvuldig gebruikt als voorbeeld hoe een zaadje ontkiemt. Veel Nederlanders rekenen bonen tot de groenten, maar de boon is een peulvrucht en daarmee een prima koolhydraat- en eiwitvervanger. Verse bonen (zoals sperziebonen en doperwten) mogen wel tot de groenten worden gerekend. De bruine boon is een stamboon die behoort tot de gewone boon. Van bruine bonen kennen we twee soorten: de ronde kleine boon en de langwerpige. Beide groeien aan een vlinderbloemige plant in peulen. De teelt vindt vooral plaats in Noord-Holland en Zeeland. Bonen zijn zowel gedroogd verkrijgbaar als geconserveerd in blik of glas. Vers en nog in de peul vind je bruine bonen vrijwel nergens, maar die zijn wel erg smakelijk. Bruine bonen horen tot de goedkoopste peulvruchten en vormen daarmee een portemonneevriendelijke maaltijd. Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde bruine bonen en sojabonen.
5. Koriander (vers) – 8,42 mg per 100 gram
Zowel de bladeren als de zaden worden gebruikt. Ongeveer 10% van de bevolking kan koriander niet waarderen omdat dit kruid hen doet denken aan zeep. De zeepachtige smaak wordt veroorzaakt door een genetische aanleg om aldehydes waar te nemen tijdens het proeven. Deze stoffen zitten ook in zeep. Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde van koriander.
6. Aalbessen – 6,09 mg per 100 gram
De aalbes (Ribes rubrum) valt onder de zure fruitsoorten en komt oorspronkelijk uit Europa en West-Azië. De aalbes is typisch zomerfruit en groeit gewoon op onze eigen bodem. Aalbessen groeien in trossen aan struiken, die zo’n 1 a 2 meter hoog worden. Ze kunnen verschillende kleuren hebben, variërend van wit, roze, tot zacht- of donkerrood. De witte aalbes smaakt het zoetst van de drie. Aalbessen zijn zeer rijk aan polyfenolen met grote antioxidantkracht. Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde van aalbessen.
7. Spinazie – 5,12 mg per 100 gram
Deze groente staat tegenwoordig als superfood bekend. Hoewel de voedende waarde zeer hoog is, kun je deze groente beter afwisselen met andere bladgroente. Dit vanwege het hoge gehalte aan oxaalzuur. Oxaalzuur kan een complex met calcium vormen, waardoor het calciumoxalaat kan neerslaan in de nieren en er nierstenen kunnen worden gevormd. Lange tijd werd het afgeraden om spinazie voor een tweede maal op te warmen vanwege mogelijk te hoge nitrietconcentraties. Dit advies stamde uit een tijd dat koelkasten geen gemeengoed waren. Tegenwoordig heeft iedereen een koelkast en kunnen we gerust spinazie uit de koelkast een tweede maal opwarmen. Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde van spinazie.
8. Bananen – 4,77 mg per 100 gram
De banaan is een van de meest gegeten fruitsoorten in Nederland en niet meer uit ons dagelijks voedselpatroon weg te denken. Er zijn twee soorten: de banaan die als fruit wordt gegeten en de bakbanaan, die juist verhit (gebakken) moet worden om eetbaar te zijn. De banaan groeit niet aan een boom, maar aan een plant. Daar groeien zij in grote trossen die tot wel 50 kilo kunnen wegen. Voor de commerciële verkoop aan het buitenland worden bananen onrijp geplukt en verpakt in grote dozen. In het land van bestemming worden zij blootgesteld aan het gas ethyleen waardoor de rijping op gang komt. Het zetmeel wordt omgezet in suikers, waardoor de banaan zijn kenmerkende zoete smaak ontwikkelt. Hierna worden zij naar de winkel gebracht. Tussen de oogst en consumptie van de banaan liggen ongeveer 30 tot 40 dagen. De zwarte plekken die bij een kneuzing op een banaan ontstaan komen door de bruine kleurstof melanine. Dit is een sterke antioxidant die de banaan nog gezonder kan maken. Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde van bananen.
9. Pompoen – 4,68 mg per 100 gram
Pompoenen staan bekend als een echte herfstgroente én ze zijn bekend in de uitgeholde versie met gezicht bij Halloween. Ook kinderen kunnen deze groente over het algemeen waarderen dankzij de zachte en zoete smaak. Ook de kleur nodigt uit om je tanden in te zetten. Een pompoen is ontzettend veelzijdig en met recht een alleskunner te noemen! Pompoenen zijn zeer oude gewassen waarvan honderden rassen bestaan. De oorsprong ligt in Midden- en Zuid-Amerika. Niet alle pompoenen zijn eetbaar. Kalebassen en sierpompoenen zijn puur bedoeld voor decoratieve doeleinden. De Hokkaido (oranje) pompoen is de meeste bekende, en veruit meest verkochte soort in Nederland. Pompoenen zijn extreem rijk aan provitamine A in de vorm van bètacaroteen. Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde van pompoen.
10. Ananas – 4,53 mg per 100 gram
De ananas is een grote vrucht die wordt geteeld in Afrika, Zuidoost-Azië en Zuid-Amerika. Oorspronkelijk komt de ananas uit Brazilië. De ananas heeft wat weg van een grote dennenappel. Dit komt omdat de vrucht uit een heleboel bessen bestaat die zijn samengegroeid. De Spanjaarden noemen de vrucht dan ook ‘piña’, vernoemd naar de dennenappel. De ananas groeit laag aan de grond aan een stekelige plant. Uit de kern van deze plant groeit een bloemstengel waaraan zich de bloemen ontwikkelen. Uit iedere bloem ontstaat een nieuwe ananasvrucht. Het telen van een compleet nieuwe ananas kan zo wel twee jaar duren! Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde van ananas.
11. Linzen – 4,42 mg per 100 gram
Linzen (linze of lins) vormen een bekende peulvruchtensoort, die in vele kleuren en maten verkrijgbaar zijn. Linzen zijn goedkoop en op tal van manieren in te zetten. In veel Oosterse en Mediterrane keukens zien we linzen terugkomen binnen een aantal traditionele gerechten, zoals ‘dahl’. Linzen vormen een eeuwenoud gewas dat al voor de jaartelling gegeten werd. Voor de tweede wereldoorlog was deze peulvrucht erg populair. Daarna verdwenen linzen steeds vaker uit de Nederlandse keukens. Linzen kun je in een gerecht gebruiken om gehakt te vervangen. De smaak en textuur lijken iets op elkaar. Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde van linzen.
12. Cacao – 3,96 mg per 100 gram
Cacao is een product afkomstig van de cacaoboon. Deze grondstof is het hoofdingrediënt in chocolade. Vanuit Mexico werden de eerste cacaobonen naar Spanje gehaald. Van daaruit ontstond de verspreiding in heel Europa. Cacaobomen worden verbouwd in veel landen rond de evenaar. Een warm en droog klimaat is belangrijk voor een goede groei, maar cacaobomen kunnen niet goed tegen volle zon. Cacao groeien direct aan de stam. De boon vormt het zaad in een steenvrucht. De vruchten lijken een beetje op lange meloenen. Na de oogst ondergaan de bonen een gistingsproces waarna zij te drogen worden gelegd. Hierna worden de bonen vaak geroosterd om de kenmerkende smaak nog meer naar voren te laten komen. Er bestaat overigens ook rauwe cacao, deze ondergaat het roosterproces niet. Na het roosteren worden de bonen uitgeperst en ontstaat er een egale massa. Hierdoor ontstaat cacaopoeder en cacaoboter. Klik hier voor meer informatie over de voedingswaarde van cacao.
Bonus voedingsmiddelen:
Zie voor meer informatie over silicium in onze voeding ook het boek:
